Voor Sue is het opleiden van onze mensen belangrijk. Wij zorgen er dan ook voor dat onze collega’s door ons (Fieldmanagers) bezocht worden, om zaken op technisch vlak maar ook opleidings vlak door te spreken en regelmatig te plannen waarmee en hoe iemand zich wil ontwikkelen. Vervolgens maken we dat als bedrijf mogelijk door opleidingen te faciliteren, studiedagen al contractueel beschikbaar te stellen, de kosten te betalen van de opleiding EN de certificering.

In het bedrijfsleven, werkende voor Sue, ben ik dus gewend dat er een goede strikte focus is op ontwikkeling en opleiding.

Wij verzorgen regelmatig opleidingen in-house, en geven die of zelf met onze gecertificeerde collega’s of er komt een leraar extern binnen om de opleiding te geven. De groepen worden niet te groot gemaakt zodat een ieder de benodigde aandacht kan krijgen. Tijdens onze studie dagen/weken is het mogelijk om savonds te blijven mee eten en met elkaar kennis te kunnen delen. Wij staan dus voor een kwalitatief hoogwaardig leertraject.

Mijn vrouw is leerkracht, een werkgebied waar ze voor gekozen heeft om onze toekomst (de mensen die ons straks moeten onderhouden!) te begeleiden en op te kunnen leiden zodat ze een fijne periode in de maatschappij kunnen hebben, hun steentje kunnen bijdragen en goed opgeleid ten tonele komen.

Ik had verwacht dat in het onderwijs, waar de dienst “het opleiden van onze toekomst” is, een veel grotere focus heeft dan het commerciele bedrijfsleven. Helaas is niets minder waar. Er zijn heel veel administratieve handelingen. Er komen steeds meer leerlingen in een groep, waardoor persoonlijke aandacht bijna niet realiseerbaar is. Er moeten ontzettend veel zaken buiten schooltijd worden gedaan en geregeld. Ouders worden steeds mondiger en verwachten meer en meer van de leraar, ze worden zelfs boos als het kind in kwestie niet op het niveau scoort die ze graag zien. Door al die zaken is het in mijn ogen ontzettend moeilijk om kwalitatief hoogwaardig onderwijs te kunnen leveren.

Ondanks de grote hoeveelheid werk en taken, is er een enorme onderwaarding voor het werk, een fulltime docent werkt in mijn ogen minstens 50% buiten schooltijd (geen lestijd!) extra. We hebben het dan over dik 60 uur per week. In het bedrijfsleven zouden deze leraren daar een goed salaris en voorzieningen voor krijgen (het is immers de primaire dienst). In plaats daarvan worden leraren beloond met meer werk, meer administratie, en meer kinderen in de klas.

Als wij straks zelf oud zijn, en we kunnen niet de aandacht geven die nodig is, wie is er dan nog goed genoeg opgeleid om ons te verzorgen? Is het echt nodig dat we hierover twijfelen en ons zorgen maken? Niet als er een juiste en gelijkwaardige waardering voor het werk is.

Ik heb ontzettend veel respect voor de leraren die gestaakt hebben en acties opzetten om hier aandacht voor te vragen. Ja het is soms niet zo handig als je kind thuis zit (geldt net zo goed voor ons), maar het is het waard. Het gaat over onze toekomst! De overheid en samenleving moet dit goed regelen, niet 1 malig maar structureel. Ik hoop dat wij daarmee ook zorgeloos van onze oude dag kunnen genieten.

Dank, Remko